Σήμερα στο λεοφωρείο, προχώρησα όπως πάντα στις τελευταίες θέσεις του λεωφορείου, τέσσερις θέσεις κατηλειμμένες από τέσσερα νεαρά αγόρια, όλα κάθονταν στην έξωτερική θέση, δεν είχαν καμιά διάθεση να μοιραστούν τη θέση τους. αμέσως μου κίνησαν την περιέργεια, φορούσαν τα ίδια μπλε κοστούμια, ήταν όλοι τους λευκοί, με καστανόξανθα μαλλιά, κοντοκουρεμένα, φαίνονταν ξένοι, με ένα βλέμμα παράξενο, απλανές, ψυχρό λες και είχαν όλοι μια ασπίδα προστασίας γύρω τους που να τους αφήνει ανέπαφους με τον γύρω κόσμο. στην αρχή νόμισα πως είναι μαθητές κάποιου ιδιωτικού σχολείου, μετά είδα μια ταμπελίτσα στο σακάκι τους, church of jesus Christ. αυτοί λοιπόν είναι οι σύγχρονοι Απόστολοι ? ποιου Χριστού ? ποιας εκκλησίας ? προσπαθούσα να διανοηθώ τι πλύση εγκεφάλου έχουν υποστεί και για πόσα χρόνια αυτά τα παιδιά. μου φαίνεται ασύλληπτη η σκέψη. το έβλεπες στο βλέμμα τους, ήταν αλλού. ο νεαρός μπροστά μου κοίταζε συνεχώς πίσω του, στο πλάι του, πεταγόταν απότομα λες και είχε τικ, ήταν ανήσυχος, τα χέρια του ήταν λιωμένα από το κρύο. ήθελα να του δώσω μια κρέμα που είχα στην τσάντα για να ανακουφιστεί, αλλά πώς να του μιλήσω? σε λίγο το λεωφορείο προσπέρασε ένα ημιφορτηγό με αρνιά σε ένα κλουβί ! προφανώς τα έπαιρναν για σφαγή.
18/12/2013
18/12/2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου