αυτό που έχεις γίνει

Και έρχεται εκείνη μέρα που αντιλαμβάνεσαι πλέον 
Αυτό που έχεις γίνει
Κάθε πόνο κάθε αίσθημα κάτι σταγόνα αίματος που στάζει 
Την παίρνεις και την ντύνεις με λέξεις και την κάνεις έργο
Αρπάζεις το στυλό για να γράψεις
Ή τα πινέλα για να ζωγραφίσεις
Και είσαι πια δύο οντότητες
Αυτός που κλαίει ή γελά ή ερωτεύεται ή πλέει σε πελάγη μοναξιάς
Και εκείνος ο άλλος που βλέπει την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί το έντονο συναίσθημα και να δημιουργήσει
Δεν ξέρω αν χαίρομαι ή αν λυπάμαι που θα το πω
Αλλά δεν ανήκει τίποτα πια σε σένα, καμιά στιγμή
Είναι όλα πόνος και χαρά πια συνυφασμένα
Αποστασιοποιημένα
Και κάθε άνθρωπος γύρω σου
Είναι ένας μεγάλος ή μικρός ρόλος ενός από τα προηγούμενα ή επόμενα έργα σου
Πολυπόθητες μούσες
Παθιασμένοι εραστές
Στιγμές που τις έχεις προσεχτικά ονειρευτεί, μετουσιώνονται σε πράξη
Στιγμές που τις έχεις πραγματικά ζήσει, έμπνευση για την επόμενη σου παράσταση
Δεν ξέρω αν χαίρομαι ή αν λυπάμαι που θα το πω
Αλλά δεν ανήκει τίποτα πια σε Σένα, καμιά στιγμή
Και δεν ανήκεις πια σε κανένα
Εφόσον έχει κερδίσει η τέχνη
Έχει ηττηθεί ο άνθρωπος
ΜΣ